به گفته محققان، در مجموع ۱۶ ذره و الیاف پلیمر مصنوعی در پیازهای بویایی مغز ۸ نفر از ۱۵ فرد فوت شده شناسایی شد.تقریباً در ۴۴ درصد موارد، پلاستیک پلی پروپیلن بود- یکی از رایج‌ترین پلاستیک‌ها که در همه چیز از بسته‌بندی گرفته تا لباس و لوازم خانگی استفاده می‌شود. این تیم گفت که محیط‌های داخلی به عنوان منبع اصلی میکروپلاستیک های استنشاقی پیشنهاد می‌شود. محققان اشاره می‌کنند که مخاط بینی که در خارج از مغز قرار دارد ممکن است با مایع مغزی نخاعی تعامل داشته باشد و اجازه ورود میکروپلاستیک ها به پیاز بویایی را از طریق سوراخ‌های کوچک در ساختارهای استخوانی موجود در این ناحیه بدهد.

لورنکو گفت: «بنابراین وقتی از بینی نفس می‌کشید، عصب بویایی شما مستقیماً از ذرات نمونه برداری می‌کند و به ذراتی که استنشاق می‌کنید به عنوان مکانیزم حسی مستقیم واکنش نشان می‌دهد.» وی افزود: «این واقعیت که هیچ مانع خونی-مغزی در آنجا وجود ندارد منجر به دسترسی مستقیم به مغز می‌شود و مهمتر از همه، درست بالای عصب بویایی، لوب‌های پیشانی و فوق پیشانی قرار دارند، جایی که ما معتقدیم جایگاه هوشیاری است.»  آنها گفتند که داده‌های جدید این تصور را گسترش می‌دهد که نه تنها کربن سیاه، بلکه میکروپلاستیک ها نیز در پیاز بویایی انسان انباشته می‌شوند.

آیا این میکروپلاستیک ها می‌توانند بر سلامت مغز تأثیر بگذارند؟ تیم لورنکو گفت که هنوز مشخص نیست، اما این “پتانسیل” وجود دارد. محققان می‌گویند: «با توجه به اثرات عصبی بالقوه ناشی از میکروپلاستیک‌ها در مغز، و آلودگی محیطی گسترده با پلاستیک‌ها، نتایج ما باید نگرانی‌هایی را در زمینه افزایش شیوع بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی مانند پارکینسون، ALS و سایر بیماری‌ها ایجاد کند.»